Аз шиддати сиёҳ сиёҳ аст

Сад бо сангҳои сиёҳ ва райхон

Сангҳои сиёҳ ва райхон, мувофиқи ном, бо ранги амиқи сиёҳ ва хати хоса - райхон, дар тарҳи боғҳои замонавӣ ба таври хос бисёр истифода мешаванд. Ин сангҳо на танҳо муҳити зистро шод ва дилрабо мекунанд, балки бо шеваи хосе, ки доранд, боғро ба фароғатгоҳе эстетикӣ табдил медиҳанд.

Фоидаҳои истифодаи сангҳои сиёҳ ва райхон

Сангҳои сиёҳ ва райхон, инчунин, барои хуб нигоҳ доштани об дар боғҳо муфид мебошанд. Бо истифодаи ин сангҳо, шумо метавонед зиндагии аҷибро барои растаниҳо ва гулҳо таъмин намоед, зеро онҳо мизоҷи гармиро маҳдуд мекунанд ва он ҳассосии бештарро бо об дос мекунанд. Ин усул, хусусан дар минтақаҳои хушк, хеле муфид аст.

Эстетикаи боғ бо сангҳои сиёҳ ва райхон

Истифодаи ин сангҳо дар расмиёти хати роҳҳо, масирҳо ва ноҳиявӣ дар боғ хати ҳаёт мебахшад. Ба василаи бо истифодаи сангҳои сиёҳ, метавон тамошобинҳоро ба асли тозаи боғ, ки имконияти рӯйдодҳои махсус ва ё каме ҷолиб ва зеборо дар бар мегирад, ҷалб кард.

Иҷозат барои растаҳои шод ва зебо

Бо истифодаи сангҳои сиёҳ ва райхон, шумо имкон доред, ки на танҳо зебои боғро тақвият диҳед, балки насли растаниҳо ва гулҳоро низ аз забони гуногуни рангҳо васеъ намоед. Барои ин, сангҳои райхон метавонанд бо растаниҳои гулзори рангин бо шодии зиёд интихоб шаванд. Ин шева барои кӯмак кардан ба зиндагии аҷиб ва уникалии гуногун, рангоранг ва зебо дар боғ кӯмаки махсус мерасонад.

Меҳвари муҳити атроф

Сангҳои сиёҳ ва райхон баъзан ҳамчун нишонаи меҳваре барои муҳити атрофи боғ хизмат мекунанд. Онҳо метавонанд подходи дигар тибқи конфигурацияи боғ фароҳам оранд, ки чӣ аз гурӯҳи растаниҳо, чӣ аз тасвир ва чӣ аз ҳузурҳои равшани нурҳои табиӣ дар боғ шакл гиранд.

Хулоса

Истифодаи сангҳои сиёҳ ва райхон дар боғҳо як услуб на танҳо оид ба эстетика, балки дар нигоҳдории экологи ҷолиб мебошад. Ин сангҳо метавонанд бо ёрии растаниҳо ва гулҳо, васеъ кардани имкониятҳои зебогии табииро фаҳмонанд. Агар шумо хоҳед, ки боғи худро махсус ва фарқкунанда созед, сангҳои сиёҳ ва райхон интихоб барои шумо мешавад, ки имкон дорад ҳам шод ва ҳам таъсирбахш бошад.

Агар шумо омода бошед, ки боғи худро бо ин сангҳо ороиш диҳед, андозагирӣ ва имкониятҳои растанаҳои опухи зинда нағз фаҳмед, ва боварӣ ҳосил кунед, ки боғи шумо як олами зебо ва пури аниматсия насиб шавад!